Idę paczę a tu 26 marzec...
kurka myślę...jakaś znajoma data...
Owszem powtarza się ...jakoś tak cyklicznie...co roku chyba...
Kiedyś tego nie zauważałam...ale od jakiegoś czasu łapię się,że jednak ją widzę w kalendarzu;)
Widuję ją...i dochodzę do wniosku ,że jest to data moich urodzin;)
A więc...
werble, werble , werble....
to dziś jest ten dzień!
No normalnie urodziny mam!
Wczoraj ciacho...dziś już niestety -piernik;)
Aż łza się w oku kręci;)
Kręci się kręci...ale jak widać nie ma specjalnie po co;)
Wszak to nie koniec świata ...
wszak...
Mogę być tu i teraz...mogę psocić do woli...bo mi wolno;)
A jak nie wolno...to i tak mogę bo kto mi zabroni;)?
Mogę..tyle ...że szok...
Mogę...och i ach...
Mogę jak mi się zechce...
A jak nie zechce to nie muszę...
Mogę ...mrrrrrr.....
Mogę...grrrr...
Mogę...miałłłłł...
Aż cała dygoczę;)
hahahahahaha
Cudownie mieć 40 lat!!!
oto mój dzisiejszy torcik spełniający marzenia;)
Każda babeczka jest mini-torcikiem...i każda...może spełnić jakieś małe marzenie;)
W sumie kończy się 40-stkę raz w życiu...więc chyba można mieć promocję;)?
Pozdrawiam Wszystkich radośnie serdecznie!!!!
Dominika- lat 40;)
A jak wiosna to i niemoc wiosenna.
Nic mi się nie chce...no może wytropić fiołki....w lesie...
Ale proza życia skrzeczy więc...przylaszczki, zawilce i pierwiosnki nie dla mnie...na razie;)
Na razie lekcje i nudy jakieś...na weekendzie sprzątanie i takie tam...za mało czasu za mało....
Mimo to wiosna jest w całej swojej postaci....i będzie huuurra!
Niemoc moja objawia się nicnierobieniem robótkowym- co przekłada się na mikroskopijny przyrost kocyka...słabo to widzę...idzie jak po grudzie;)
Jeszcze cała fura kwadratów czeka...a tu leń do kwadratu!
A do tego element wywrotowe działają;)...
Koleżanki Dziergaczki tak mi namąciły w głowie,ze porzuciłam zasadę "jednej robótki"
i
sobie dziergam...serwetkę...jeszcze spory kawałek mi został, ale myślę, że dam radę;)
Z materiałów mało serwetkowych bo z włoczki akrylowej...
ale kto mi zabroni?;)
Serwetka wiosenna;)...tadam;)!
Pozdrawiam wiosennie!
Tytuł ten przewrotny...bo inspiracje atakują mnie ze wszystkich stron;)
Idę, patrzę, widzę...drobiazg, listek, kolor,światło...
i coś lęgnie się w mojej głowie.
Cudowny ten stan zauroczenia, zachwytu nad drobnostką.
Przetwarzanie, chęć ujarzmienia- wrażenia.
Stan ten podobny do "zakochania" cenię sobie nad wyraz. Nie powiem powoduje on u mnie w zasadzie euforię i frustracje jednocześnie. Ale czymże było by życie bez targających nami uczuć;)???
Choćby ambiwalentnych...
Oczywiście opisuje tu moje uczucia twórcze...pomijam inne, nie znaczy to jednak, że ich nie odczuwam, nie przeżywam czy nie lubię;)
W mojej rękodzielniczej ekspresji nie ma miejsca na "złe uczucia" to nie poezja, ani muzyka gdzie uczucie smutku, rozpaczy czy poczucie straty jest stymulujące nawet bardziej niż miłość;)
Fajne jest to,że dziewiarki zazwyczaj nie robią serwetek z rozpaczy;)
Robią i owszem- także gdy są smutne, ale ich dzieła nie odzwierciedlają smutku...przynajmniej nie odbieramy tego smutku tak dosłownie.
I to jest właśnie to...pozytywne przesłanie.
Robótki te kolorowe i te bardziej monochromatyczne, pastelowe, białe niosą radość- swoim Twórcom i odbiorcom.
Nie powodują "dołów" ani depresji...są cudowne!
Więc zostawmy to wszystko i chodźmy robótkować!!!!
<3
U mnie na tapecie nadal różowy kocyk...
robię kółka...
robię...
kółka...
A i czasem pięke ciasto;)
Ciasto...z internetu...znaczy z mąki jajek i cukru...ale z internetu;)
nazywa się Wenus i jest bardzo smaczne;)
Pozdrawiam słodko;)...
Dominika
