14 dzień wyzwania...MAŁE

MAŁE

Małe jest piękne?

 

 

 

 

Hmmm

 

 

Piękne nie piękne zakodowane mamy, że małe jest ...młode...nieporadne i bezsilne...wymagające opieki.

Jest śliczne bo to co śliczne wywołuje u nas odruch opiekuńczy.

Jest to więc rodzaj mimikry, która to ma oszukać nasz mózg...wywołując w nim stan chęci niesienia pomocy;)

Oczywiście, że jeśli małe jest małe...to to ma jak najbardziej sens.

 

Nasz mózg jednak nie do końca ogarnia wszystkie kwestie małości;)

I...oszukuje nas...codziennie;)

Widzimy niską (mała ) kobietę...trzeba jej pomóc ...

jest taka mała, drobna...ojojojo

Widzimy dużą...poradzi sobie...wielka baba...da radę.

Widzimy duże dziecko...dlaczego ono nie mówi?

Widzimy małe....oooooo jak ślicznie mówi...

 

 

To nic, że małe jest starsze a większe młodsze  i na tym etapie rozwojowym dzieci nie mówią;)

 

 

 

Oczywiście niemowlęta, słodkie kotki i szczeniaczki są cudne i rozczulające, ale już "mały cichych skurwysyn" - nie;)

Patrzmy więc na całokształt...i baczmy abyśmy sami nie byli ...małymi ludźmi...

Możemy wszak kontrolować nasze atawizmy i patrzeć szerzej, bardziej, głębiej.

Nie bazując tylko na stereotypach.

 

 

 

Czego wszystkim i sobie życzę w ten słoneczny lecz wietrzny poranek sobotni;)

#

W związku z wyzwaniem blogowym...jakoś ostatnio mało swoich dzierganych wytworów zamieszam...

Dziś więc...zaległy Virusek;)

 Powiewa na płocie;)

 Zalega na kanapie;)

 

 

 A gdyby ktoś wsparcia potrzebował...

jest i sernik świeżo oblany pyszną polewą czekoladową, która sobie właśnie zastyga....

 

 

Buziaki

Dominika